लुम्बिनीका ‘कुलमान’ : जसको मेहनतले चम्किँदैछ बौद्ध विश्वविद्यालय
आंशिक शिक्षकका रूपमा ६ वर्षअघि बौद्ध विश्वविद्यालय प्रवेश गरेका आचार्यलाई लुम्बिनीमा पठनपाठन गराउने जिम्मेवारी थियो । काठमाडौं भएका पदाधिकारी पर्यटकजस्तै बनेर केन्द्रीय कार्यालय आउँथे । न विद्यार्थी, न पूर्वाधार, न त पर्याप्त पढाउने जनशक्ति । तैपनि आचार्यले पठनपाठन गराउने जिम्मा लिए । त्यतिबेलाका क्याम्पस प्रमुख इन्द्र काफ्ले र आचार्य विद्यार्थी खोज्न भौतारिए ।
‘बौद्ध दर्शन पढ्नुपर्यो भन्दै विद्यार्थी खोज्न हिँड्यौं तर जहाँ जाँदा पनि बुद्धिज्म पनि पढ्छन् भनेर प्रश्न मात्रै सोधियो,’ उनले त्यतिबेलाको तीतो अनुभव सुनाए । सजिलै विद्यार्थी ल्याएर पठनपाठन शुरू गर्न कठिन देखेपछि उनले नयाँ उपाय खोजे – आफ्ना आफन्त, साथीभाइबाट स्नातक उत्तीर्णका प्रमाणपत्र लिएर भर्ना थाले । विद्यार्थी ४० जना पुगे, कक्षा शुरू भयो । पहिलो पटक कक्षामा पस्दा आचार्यले लामो सास फेरेको सम्झिए ।
आचार्यलाई कक्षा चलाइरहन कम्ती चुनौती भएन । पूर्वपश्चिम, उत्तरदक्षिणका विद्यार्थी लुम्बिनीमा पुर्याउनुपर्ने । आफ्नै गाडीमा बुटवल र भैरहवाबाट पढाउने शिक्षक र विद्यार्थी दैनिक बोक्न थाले उनी । आंशिक पढाउने शिक्षकको पारिश्रमिक १ पिरियडको ६०० रुपैयाँ थियो तर विश्वविद्यालयको पठनपाठनका लागि आफ्नै गाडीमा विद्यार्थी ओसार्न त्यतिभन्दा धेरै रकम इन्धनमै जान्थ्यो ।
२०७२ सालमा पहिलो ब्याचका विद्यार्थी पढ्दापढ्दै उनी सहायक क्याम्पस प्रमुख बने । विद्यार्थी पढाउने जिम्मेवारीसँगै उनी विश्वविद्यालयका लागि चाहिने जग्गा व्यवस्थापनको काममा जुटे । यस क्षेत्रको भूगोल र राजनीतिक क्षेत्रका व्यक्तिहरू बुझेका उनी सरकारका मन्त्री, नेता, प्रशासकको दैैलोमा फाइल बोकेर कैयौं पटक काठमाडौं पुगे । गाडीबाट हिँड्दा ढिलो हुने भन्दै आफ्नै खर्चमा प्लेनबाट ओहोरदोहोर गरे ।
पुरा पढ्नको लागि : https://lokaantar.com/story/132360/2021/1/30/tilak